Description

देवा, मी वाइनला स्पर्श केला नाही, मी ते पिले नाही. विनाकारण मला दोष देऊ नका.’ राऊळ खोत यांनी नकार दिल्याने उपस्थित सर्वजण आश्चर्यचकित झाले आणि सर्वजण मनसोक्त हसू लागले. ते पाहून राऊळ खोत म्हणाले, ‘माझ्यावर हसू नका, मी खरं सांगतोय. मी प्यायलो नाही.’ रामभाऊ हसत हसत म्हणाले, ‘माझ्या प्रिये, तुझे डोळे तुला फसवत आहेत.’ ‘अण्णा, माझे डोळे काय बोलत आहेत? आता फक्त देवासाठी गप्प बस.’ ‘अरे, तुमचा हँगओव्हर संपेपर्यंत आम्ही गप्प बसायचं असं म्हणायचंय?’ ‘पण मी प्यायलो नाही म्हणून हँगओव्हरचा प्रश्नच येत नाही!’ ‘तुम्हाला हँगओव्हर आहे हे तुम्ही अजूनही नाकारत आहात का?’ ‘अजिबात उल्लेख करू नका. मी त्याला हातही लावला नाही, ते असणं विसरलो.’ एक प्रेक्षक पुढे आला आणि जोरात म्हणाला, ‘तुम्ही याला हातही लावला नाही, तर तुम्ही का लपून बसलात?’ ‘अरे! आता बघा, काय बोलताय? मी का लपवले असे तुला वाटते?’ ‘हो, तू माचीवर लपला होतास, नाहीतर तिकडे कशाला गेलात?’ ‘मी माचीवर काय करत होतो? काय प्रश्न आहे, मी माचीवर झोपलो होतो.’ ‘असे का? खाली जमिनीवर जागा नव्हती का?’ ‘तुला त्याची इतकी काळजी का आहे? तो तुमचा कोणताही व्यवसाय नाही. मला वाटेल तिथे मी झोपेन, मग ते जमिनीवर असो किंवा माचीवर.’ राऊळचा संवाद ऐकून सगळे पुन्हा मनसोक्त हसू लागले.