Description

प्रत्येक अस्वस्थ मन आत डोकावले पाहिजे. त्याला किंवा तिला तिथे एक अस्वस्थ आणि दु:खी प्राणी सापडेल, फक्त इकडे-तिकडे फिरत असेल. मानवी जीवन, यशस्वी असो वा नसो, लहान असो वा मोठे, त्याला हवे असलेले, पात्र असलेले काहीतरी न मिळाल्याची किंवा मिळवण्याची भावना नेहमीच असते. तो नेहमी असंतोषाने भरलेला असतो आणि त्याला असे वाटते की जीवनात तो अधिक चांगल्यासाठी पात्र आहे ज्यापासून तो वंचित आहे. ही भावना त्याला चिडवते, हादरवते आणि छळते. लहान असो वा मोठ्या प्रत्येक नैराश्यामागे अहंकार हे प्रमुख कारण असते जे खूप महत्त्वाची भूमिका बजावते. जोपर्यंत आपण हा अहंकार दूर करत नाही, तोपर्यंत कितीही आशीर्वाद आपल्याला आपल्या उदास मनातून बाहेर काढू शकत नाहीत. आपण नैराश्यातून कसे बाहेर येऊ? अहंकाराने भरलेल्या आपल्या मनापर्यंत आशीर्वाद कसे पोहोचतील? जोपर्यंत ग्लास रिकामा होत नाही तोपर्यंत तो कसा भरायचा? कवी शांताराम ही भावना अचूक शब्दात टिपून ते म्हणतात, ‘जो हसतो तो अमृत पितो’; हे किती खरे आहे. तुमचा अहंकार संपला की मग तुमच्याकडे काय उरते? फक्त आनंद आणि शरीर आणि मन देखील चांगले आरोग्य. आपल्या मनाच्या शांतीसाठी आपण सर्वात वाईट अडथळा आहोत. हा अडथळा आपल्या मनातून काढून टाकणे अत्यंत आवश्यक आहे. कबीराच्या शब्दात हा ‘सहजयोग’ आहे, एखादी गोष्ट अगदी सोप्या पद्धतीने सहज साध्य होते. ज्या क्षणी हा अहंकार जाळला जातो, त्या क्षणी जीवन शांततेत गुरफटून जाते. तुमचे स्वतःचे घर एक निवासस्थान बनेल, तुम्ही जिथे जाल ते पवित्र स्थान असेल. परंतु जोपर्यंत तुमचा अहंकार पूर्णपणे नाहीसा होत नाही तोपर्यंत नाही, तोपर्यंत तुम्ही कितीही आशीर्वाद मिळवले तरी ते व्यर्थ ठरेल.